Pedrayo, Cunqueiro, Ánxel Fole, Blanco Amor

Un grupo de autores que publicaran antes da guerra, continúan agora este labor coa presentación de textos teatrais. É o caso de Ramón Otero Pedrayo, cuxa obra teatral foi consierada menor debido á cantidade de obras que publicou doutros xéneros; de todas formas, non foron poucas as obras teatrais publicadas, xénero que xa cultivara antes da guerra. Así, temos: O desengano do prioiro (1952), na que contrapón a Vida e a Morte, representada pola industria dos féretros; Traxicomedia na noite dos Santos (1960), que está relacionada coa temática da novela Arredor de si, xa que presenta a viaxe interior, en soños, dun fidalgo poeta; O Fidalgo e a noite (escrita en 1970) ou Noite compostelá (1973).

Algunhas destas obras de Pedrayo encaixan con teatro para ler máis que para representar, xa que o seu lirismo e as anotacións fai moi complexa a súa posta en escena. Velaquí unha anotación de O filado e a noite, extraída da páxina web da Enciclopedia da Historia da Literatura Galega (http://literaturagalega.as-pg.gal/etapas/a-etapa-contemporanea-s-xx/o-teatro-de-ramon-otero-pedrayo):

"Vai levado nun Vento de mil milleiros de áas de pombas, decátese lixeiro, goza deixando atrais como plumas vellas e esclerosadas pelicas, as epidermis e as sensibilidás, os saberes, as etiquetas de Moral, as pedanterías. Xa vai ficando lonxe o mesmo corpo, dentro de pouco aduviña novas estrelas, albisca, baixo o seu voar, arquipiélagos como paraísos na noite mol. ¿Será un sopro de alma? ¡Il a súa ialma! dentro da estoupante e lixeira capa)"

Igual que no caso de Jenaro Marinhas, tense considerado parte do teatro de Pedrayo como vangardista.


Ánxel Fole publicou un único texto dramático: Pauto do demo (1958), que é unha comedia que se desenvolve nunha aldea galega e na que interveñen persoxanes relacionados co sobrenatural.

A

C