As obras teatrais de Sartre reflicten, igual có resto da súa obra literaria, a filosofía existencialista, polo que incorporan temáticas que xiran en torno á natureza das persoas, á falta de sentido da vida, á frustración, á angustia, etc. Algunhas delas son:
Les mouches ("As moscas", 1943), na que retoma o mito de Electra e Orestes (sobre o mito), para tratar o tema da liberdade, do dereito a tomar decisións, do arrepentimento, da angustia, da soidade.
Huis clos ("A porta pechada", 1944), na que tres personaxes (Garcin, Inés e Estelle), que non se coñecen nin comparten gustos nin ideoloxía, están encerrados e obrigados a convivir, o que desencadea confrontacións e loitas.
Morts sans sépulture ("Mortos sen sepultura", 1946), onde se presenta a cinco guerrilleiros capturados e encerrados no faiado dun colexio, que reflexionan sobre a inminente tortura e execución.
La putain respectueuse ("A puta respectuosa", 1946), na que Lizzie, unha prostituta, é testemuña dun crime e debátese entre dicir a verdade ou ceder ás presións e mentir.
Les mains sales ("As mans sucias", 1948) reflicte o dilema entre a ética e a política, entre o compromiso político e os propios ideais.
Le diable et le bon Dieu (1951), trata o conflito entre os fins e os medios, etc.