Aquí podemos ler un fragmento do "Romance de Micomicón e Adhelala", de Farsa pra títeteres:
RAÍÑA NAI. (Moi nerviosa) Cala xa! Xamais conseguirás o meu favor, nunca quedas calada. E o favor dos poderosos conséguese calando.
ADHELALA. Calarei.
(Pausa longa)
RAÍÑA NAI. Que almorzou o meu pequeniño?
ADHELALA. (Producindo ruídos e xesticulando como os mudos). Huuuuum... huuuum....
RAÍÑA NAI. Estouche preguntando que almorzou a Súa Alteza.
ADHELALA. (Como antes, máis expresiva, como querendo falar). Hum, hum...humcoñachumummmm, hum, hum.
RAÍÑA NAI. Estaste a burlar de min?
ADHELALA. Trataba de conseguir o seu favor.
RAÍÑA NAI. O favor dos poderosos conséguese respondendo as súas preguntas... a axeitando as respostas ó que supomos que son os seus desexos... Que almorzou o meu anxiño?
ADHELALA. Ó erguerse, media ducia de ovos de avestruz pasados por coñac, e despois bebeu o coñac. No almorzo, dúas tenreiras e unha ducia de bolas de pan. Queixos, só quixo nove; o viño case non o probou: apenas bebeu dous cántaros de oitos litros cada un.
RAÍÑA NAI. Mentes, desvergonzada! Non superas nin a menor das probas. Aquí está o parte diario do cociñeiro real con anotacións sobre a inapetencia da Súa Alteza. Só almorzou dúas lebres, vinte e seis boliños de pan e doce litros de leite. (Chorando repentinamente). Pobriño! Morrerá de fame!