Algunhas das obras de Arrabal que pertencen a este etapa son:
El gran ceremonial (1963), La coronación (El lay de Barrabás) (1963), La juventud ilustrada (1966), ¿Se ha vuelto Dios loco? (1966), Una cabra sobre una nube (1966), El arquitecto y el Emperador de Asiria (1966), El jardín de las delicias (1967).
Esta obra pecha o periodo pánico y abre o pánico-revolucionario, social e abierto á colectividade.

Outras obras posteriores ó teatro pánico, son: Bestialidad erótica (1968), Una tortuga llamada Dostoievski (1968), La aurora roja y negra (1968), Una naranja sobre el monte de Venus (1968), Y pusieron esposas a las flores (1969).



Outro autor importante dentro desta liña de experimentación é Franciso Nieva, cuxas obra empezan a aparecer a partir dos anos 70.

O tema fundamental do seu teatro é a represión da sociedade, que degrada o ser humano impedindo que desenvolva as súas necesidades básicas, o que provoca no individuo todo tipo de transgresión. Entre a súas obras máis célebres atópanse La carroza de plomo candente, Pelo de tormenta, Malditas sean Coronada y sus hijas ou El baile de los ardientes.


A

C