LITERATURA GALEGA

En canto ás literaturas galega, catalá e vasca, houbo unha paralización da actividade cultural que, como no caso doutros xéneros literarios, tivo continuación no exilio. Á parte dalgunha obra illada, non se dá unha certa recuperación ata os anos 50.

En Galicia, na inmediata posguerra, cóntase cun teatro de tipo folclórico e mesmo hai coros populares. En 1943 represéntase a primeira obra teatral: ¡Non Chores, Sabeliña! de Xosé Trapero Pardo, que supuxo a apertura do camiño teatral galego, aínda que contará con escasas obras ata a década dos 60. Trátase dunha "zarzuela" cuxa parte musical correu a cargo do compositor lucense Gustavo Freire. O libreto xira en torno a unha rapaza que sofre mal de amores e recibe consello.

Nesta primeira etapa, hai que falar dun teatro rexionalista continuador dunha das liñas de preguerra e, a carón de Trapero Pardo, sitúanse Leandro e Uxío Carré Alvarello, López Cid, González-Alegre, etc.

Leandro Carré Alvarellos publicou, despois da guerra, obras que se inscriben nesta liña, como Coa máscara do amor (1955), Meiguerías (1956), Almas en pena (1957), etc. Na mesma tendencia está Os cazadores de dotes (1954), de López Cid; Desalento (1960), de Uxío Carré Alvarellos; ou Farsa dos veciños (1968), de González-Alegre.