Son varias as denominacións que se teñen empregado para referirse a unha dramaturxia que rompe co teatro de evasión e se mostra comprometida coa realidade que o rodea. Certo é que outras tendencias tampouco foron alleas á problemática do seu contexto, como o existencialismo ou o teatro do absurdo, pero teñen outras características que permiten tratalas como tendencias individuais, sen por iso obviar o seu compromiso.
Neste tipo de teatro, chámese social, comprometido, realista crítico, etc., danse varias propostas:
En Gran Bretaña, cara á mediados do S.XX, comezan a xurdir dramaturgos que se rebelan contra a moral tradicional inglesa e critican o seu xeito de vida capitalista. Destaca aquí John Osborne coa súa obra Look Back in Anger ("Mirando cara a atrás con ira" ou "Lembrando con ira"), estreada en 1956, que describe con realismo e dureza a relación que se dá entre os personaxes que forman un triángulo amoroso; precisamente este realismo nada condescendente e contrario ó "escapismo" anterior, deu lugar ó movemento denominado "angry young men", e a corrente recibiu o nome de "kitchen sink realism" (realismo de vertedoiro), que cultivarán outros autores e autoras como Harold Pinter, Arnold Wesker, Shelegh Delaney, etc. Esta última dramaturga é a autora doutra obra moi coñecida: A Taste of Honey ("Sabor a mel"), de 1958, na que pon en dúbida as crenzas sobre a clase, o xénero ou a orientación sexual. Aquí podemos ver o anuncio: