INTRODUCIÓN
A partir dos anos 60, os elementos extralingüísticos cobran cada vez máis importancia nas representacións teatrais, tanto o relativo á escenografía como á interacción co público. Xorde entón o chamado teatro independente, que explora novas formas de facer teatro afastadas dos circuitos tradicionais, tales como o happening (improvisación realizada nun lugar público) ou a performance (representación que engloba diversas manifestacións artísticas).
Cultivan un teatro experimental, entre outros, Fernando Arrabal, Luis Matilla, Diego Salvador, Antonio Gala, Francisco Nieva, Peter Weis, Peter Handke, Euloxio Ruibal, Manuel Lourenzo, Joan Brossa, etc.
TEATRO CATALÁN
En Barcelona, en 1956, créase a asociación de teatro experimental Teatro Viu, especializada en novas experiencias dramáticas. Este tipo de teatro independente, que continou nos anos 70, significou unha profunda renovación estética. Cabe mencionar grupos como Els Joglars, creado en 1962, que pretende facer crítica social por medio da ironía; Comediants (1971), etc.
Els Joglars foi fundado por Carlota Soldevila, Antoni Font e Albert Boadella, este último é autor, entre outras, de Ubu rei e La torna, pola que sería encarcerado.
El Comediants recupera as manifestacións parateatrais, os espectáculos poéticos e imaxinativos, con representacións como Non plus plis, Catacrock, Sol solet, etc.
Proliferan neste contexto os grupos que conciben o teatro como evento experimental, sen tomar o texto como o seu centro, nesta liña están: Circ Circ, Zotal Teatre ou Sèmola Teatre.
A Escola Adriá Gual, da que se falou anteriormente, contribuíu tamén a modernizar a escena catalá.