Tradución a galego:
CUGAT: As decepcións son inevitables. Cheguei á conclusión de que o significado da vida só está na dor, a única realidade que nos foi dada plenamente. Cada alma é como un estranxeiro que vive en chan inimigo. Os homes non aprendemos a querernos.
MERCÈ (Logo dunha seria pausa, sen mirar CUGAT, con moita convicción): Cando dis estas cousas que non entendo ben, pero que me parecen tan xustas e que son moi tristes, non sei por que me sinto novamente capaz amarte coa mesma forza ca nos primeiros momentos ... E penso nas cartas que escribiches cando estabas lonxe e tamén naquela noite da túa enfermidade, cando tiñas tanta febre e tiña medo de que morreras ...
CUGAT: Ves? Agora estás unha vez máis no teu pequeno reino, onde soñas a felicidade. Son viaxes rápida, de ida e volta... A música produce efectos similares en moitas persoas insatisfeitas ...
MERCÈ: Dime, Cugat: podería cambiar o meu carácter? Volverme unha persoa tranquila, amable e modesta ... unha muller na que atopases descanso, alegría ... ¿Cres no poder da vontade?
CUGAT: Este é outro misterio ... Cadaquén é cadaquén. Sospeito que só temos liberdade sempre que non intentemos cambiar a nosa esencia ... Quen sabe! Pero recoñezo que estes problemas supéranme. Os homes non debemos xulgarnos. Coñecémonos tan pouco!
MERCÈ: Entón, que consellos me dás? Que debo facer? Desesperarme?
CUGAT: Non, ámate e perdóate.
MERCÈ: Sempre o egoísmo!
CUGAT: Sempre. O egoísmo é o motor da vida. O motor do home é o seu amor propio. "Ama o próximo como a ti mesmo". É dicir: ámate a ti mesmo cun amor sen medida, máximo. A continuación, proba a estender este amor aos teus semellantes.