Seguindo coa obra de Manuel María, debemos mencionar Abril de lume e ferro, onde a revolución do 1846 é a protagonista, ou A lúa vai encoberta, na que tenta recrear o nacemento do nacionalismo galego. Aínda se poderían mencionar varias obras máis como Barriga Verde (1968), destinada a un público infantil; Edipo, etc. En calquera caso, a súa dramaturxia é de corte popular, sinxela, sen complicacións narrativas nin escénicas.
Moitas das súas pezas non se publicaron cando as escribiu, senón que houbo que esperar varios anos para que visen a luz.
Bernardino Graña
Comeza a súa andaina teatral con Vinte mil pesos crime (1962), considerada un drama de acción, e vencellada á Nova Narrativa Galega polo tratamento da violencia producida por paixóns que acaban por desembocar nun asasinato.
Continúa a súa produción con Sinfarín contra don Perfeuto (1975), dirixida a un público infantil, e con intencionalidade lúdica e instrutiva.
Destaca na súa dramaturxia a sinxeleza, o elemento popular e a denuncia social; a través dela denuncia a situación das clases populares e dignifica as persoas vencelladas ó mundo rural, e faino cun rexistro sinxelo e coa introdución de metros poplares (octosílabo, pentasílabo, hexasílabo). Ademais, non se pode esquecer certo componente humorístico que atenúa as traxedias.