TEATRO CATALÁN E VASCO
No que atinxe ó teatro catalán, a obra do polifacético Manuel de Pedrolo responde ás características do existencialismo que, por outro lado, segundo recoñece o propio autor, é unha das correntes literarias que máis admiraba, de feito, traduciu varias obras de Sartre. Algunhas das súas obras son Cruma (1950), Els hereus de la cadira ("Os herdeiros da cátedra", 1954), Homes i non (1959), etc. Nelas, o autor reflexiona sobre a existencia humana, o conformismo perante a realidade ou a morte. Xeralmente, os personaxes habitan un mundo pechado, illado do exterior e soportan situacións angustiosas e claustrofóbicas.

Cómpre mencionar tamén os intentos de Sagarra, que antes da década dos 50 escribiu La fortuna de Sílvia (1947) e Galatea (1948), con influencias existencialistas, aínda que non tiveron moi boa acollida por parte do público.
Aquí pódese ver un fragmento da representación de Galatea (en catalán): https://www.youtube.com/watch?v=RXLt_NUibfg

Polo que se refire ó teatro vasco, destaca aquí a obra de Salvador Garmendia, Istoria Trixte bat (1969).

A