TEATRO GALEGO
Polo que respecta ó teatro galego, as obras escritas por algúns dos representantes da denominada Escola da Tebra (referida, xeralmente, á poesía existencialista) responden tamén a esta tendencia, é o caso de Vieiro choído (1957), de Franco Grande; O auto do prisioneiro (1970), de Carvalho Calero, da que podemos ler un fragmento:

E S C E A V I I. O PRISIONEIRO, O OFICIAL

O OFICIAL Bos días. Aínda que non é corrénte que visite aos prisiórieiros, hoxe quero facer unha esceición polo feito de tratarse dun cumpreanos e polo feito de tratarse de vostede. Ao cabo, vostede é filio do noso Direitor, e merez toda a consideración do Corpo. Reciba, pois, a miña felicitación máis sincera e respeitosa. Aproveito a ocasión para lle preguntar se ten algunha queixa do seu Gardián, ou se algunha das circunstancias da súa vida non se axeita, na súa opinión, aos regulamentos" dictados pola Superioridade.
O PRISIONEIRO Señor Oficial, quixera outer unha audiencia do Diréitor.
O OFICIAL ¿Para formular unha queixa? A comida ¿non é boa? A calefaición ¿insuficiente? O toque de diana ¿intempestivo?
O Gardián ¿irrespeitoso?
O PRISIONEIRO En nada deso reparo. Pero necesito falar co Diréitor.
O OFICIAL Se non ten vostede queixa algunha que formular, ¿para qué quer vostede falar co Diréitor?
O PRISIONEIRO Para comprobar que esiste un Diréitor.
O OFICIAL Meu querido hospede, ¿non ouserva vostede a esistencia dunha direición?
O PRISIONEIRO ¿Unha direición?
O OFICIAL Efeitivamente, unha direición, unha ordeación, un sistema. As cousas non acontecen ao chou. Vostede está sometido a unhas obrigas. A súa liberdade ten uns límites.
Hai un horario que rexe a súa vida. Logo hai unha direición.
O PRISIONEIRO Pero ¿hai un diréitor?
O OFICIAL Meu querido hospede, se hai unha direición, ¿cómo non vai haber un diréitor? Un órde, un sistema, supon un ordeador. Unha concurrencia a un fin dos acontecimentos
supon unha intelixencia que estabeleza esa finalidade, ¿Qué lle parez?
O PRISIONEIRO Unha sinécdoque.

A

C