As Irmandades da Fala consideraban que o teatro podía chegar a máis público; esta era un das razóns pola que o potenciaban.
As Irmandades da Fala decantáronse sempre pola novela, o seu xénero preferido.
As únicas pezas das que se encargaron as Irmandades da Fala eran de autores galegos.
O Conservatorio Nacional de Arte Galega naceu coa intención de promover un teatro innovador galego, á par có teatro europeo.
O Conservatorio Nacional de Arte Galega pretendía perpetuar o teatro tracional galego, e era alleo a calquera innovación.
As obras de Cabanillas A man de Santiña e O mariscal tiñan unha intención didáctica.
O teatro de Cabanillas era de mero entretemento, sen ningunha intención máis alá do seu carácter lúdico.
Castelao foi o encargado da escenografía de A man de Santiña.
O mariscal é unha obra de Cabanillas na que se aprecia a influencia do dramaturgo irlandés Yeats.
Os dous autores teatrais máis importantes das Irmandades da Fala son Cabanillas e Vilar Ponte.
Algunhas obras de Vilar Ponte teñen relación co esperpento de Valle Inclán.
Os dous autores teatrais máis importantes das Irmandades da Fala son Castelao e Otero Pedrayo.
Leandró Carré, Xaime Quintanilla ou Armando Cotarelo Valledor son dramaturgos das Irmandades.
Carmen Prieto Rouco escribe A loita, texto de defensa da lingua.