TEATRO EXPRESIONISTA ALEMÁN


Trala I Guerra Mundial, nace en Alemaña o teatro expresionista, que se opoñía á imitación da realidade e optaba por presentar unha visión subxectiva do mundo, non exenta de denuncia social.


Caracterízase por unha profunda renovación formal que se manifesta, por exemplo, na estrutura episódica e nos personaxes grotescos, arquetípicos, que encarnan determinados roles sociais e dos que se explora a súa mente, especialmente aqueles aspectos máis violentos.


A temática da soidade e da miseria son as máis tratadas neste tipo de teatro, que trata de expresar os sentimentos de amargura que xeraba o conflito bélico.





A posta en escena caracterízase pola esaxeración, os contrastes rechamantes de luces e sombras, o uso de colores fortes, os sons, a música, etc.


Unha das primeiras obras teatrais expresionistas é Der Better (O mendigo,1912 de Sorge Reinhard); nela, xógase en escena co contraste de luces e sombras, iluminando de súpeto un personaxe mentres os demais quedan na escuridade.


Destacan autores como Georg Kaiser, Ernst Toller, Ernst Barlach, etc. Na literatura castelá, Valle Inclán achegouse a este tipo de teatro cos seus esperpentos.