A volta ao mundo en 80 días.

O tren saíra á hora regulamentaria. Levaba certo número de viaxeiros, algúns oficiais, funcionarios civís e comerciantes de opio e de anil.

Picaporte ocupaba o mesmo compartimento que o seu amo. Un terceiro viaxeiro estaba no canto oposto. Era o brigadier xeral sir Francis Cromarty, un dos compañeiros de xogo de mister Fogg durante a travesía de Suez a Bombay, que se ía reunir coas súas tropas acantoadas preto de Benarés.

O brigadier xeral, procurando animar unha conversación que con frecuencia languidecía, dixo:

Julio Verne

- Hai algúns anos, mister Fogg, aquí sufririades un atraso que probablemente comprometese o voso itinerario.
-Por que sir Francis?
-Porque o ferrocarril remataba ao pé destas montañas, que era necesario atravesar en palanquín ou a cabalo ata a estación de Kandallah, situada á vertente oposta.
-Esta tardanza non houbese de modo ningún descomposto o plan do meu programa -respondeu mister Fogg-. Non deixei de prever a eventualidade de certos obstáculos.

Durante aquela mañá, máis alá da estación de Malligaum, os viaxeiros atravesaron este territorio funesto tantas veces ensanguentado polos

A volta ao mundo en 80 días.

sectarios da deusa Kali. Nesta rexión era onde Feringhea, o xefe dos thugs, o rei dos estranguladores, exercía o seu dominio. Estes asasinos, unidos por un lazo impalpable, estrangulaban, en honra da deusa da Morte, vítimas de toda idade, sen derramar nunca sangre e houbo un tempo en que non se podía percorrer paraxe ningunha daquel terreo sen achar algún cadáver. O goberno inglés puido impedir en gran parte eses asasinatos; pero a espantosa asociación segue existindo e funciona aínda.

ÁS doce e media o tren detívose na estación de Burhampur, e Picaporte puido procurarse a prezo de ouro un par de babuchas, adornadas con abelorios
.

Julio Verne

Ao seguinte día, 22 de outubro, respondendo a unha pregunta de sir Francis Cromarty, Picaporte, despois de consultar o seu reloxo, dixo que eran as tres da mañá. E en efecto, ese famoso reloxo, sempre arranxado polo meridiano de Greenwich, que estaba a preto de setenta graos ao Oeste, debía atrasar e atrasaba en efecto catro horas.

Sir Francis rectificou por conseguinte a hora dada por Picaporte, a quen fixo a mesma observación que xa o tiña feita Fix. E tratou de facerlle comprender que debía arranxar o seu reloxo por cada novo meridiano, e que, camiñando constantemente cara ao sol, os días eran máis curtos tantas veces catro minutos como graos se percorrían. Todo foi inútil.

A volta ao mundo en 80 días.

Houbese ou non comprendido a observación do brigadier xeral, o obstinado Picaporte non quixo adiantar o seu reloxo, conservando invariablemente a hora de Londres. Manía inocente, por outra parte, e que non facía dano a ninguén.

Ás oito da mañá, e a quince millas antes da estación de Rothal, o tren detívose no medio dun extenso claro do bosque, rodeado de "bungalows" e de cabanas de obreiros. O condutor do tren pasou diante da liña de vagóns dicindo:

-Os viaxeiros apéanse aquí.

Julio Verne

Phileas Fogg mirou a sir Francis Cromarty, que pareceu non comprender nada desta detención.

Picaporte, non menos sorprendido, lanzouse á vía e volveu case ao punto exclamando:
-Señor xa non hai ferrocarril
-Que queredes dicir? -Preguntou sir Francis Cromarty.
-Quero dicir que o tren non segue.

O brigadier xeral descendeu ao instante do vagón. Phileas Fogg seguiuno sen darse présa. Ambos os dous dirixíronse ao condutor.
-Onde estamos? -Preguntou sir Francis Cromarty.
-Na aldea de Kholby -respondeu o c
ondutor.

A volta ao mundo en 80 días.

-Parámonos aquí?
-Sen dúbida. O ferrocarril non está concluído.
- Como! Non está concluído?
-Non. Falta un anaco de cincuenta millas entre este punto e Hallahabad, onde se volve tomar a vía.
- Sen embargo os xornais anunciaron a apertura completa do ferrocarril
- Que queredes! Os xornais equivocáronse.
- E dades billetes dende Bombay a Calcuta! -Replicou sir Francis que empezaba a acalorarse.
-Sen dúbida -replicou o condutor- pero os viaxeiros saben moi ben que deben facerse trasladar de Kholby a Allahabad.

Sir Francis Cromarty estaba furioso.

Julio Verne

Picaporte houbese de boa gana dado unha labazada ao condutor.

-Sir Francis -dixo sinxelamente mister Fogg-, imos discorrer, se o queredes, o medio de chegar a Hallahabad.
-Mister Fogg, trátase aquí dunha tardanza absolutamente prexudicial aos vosos intereses.
-Non, sir Francis, xa estaba prevista.
- Como! Sabiades que a vía?...
-De ningún modo; pero sabía que un obstáculo calquera xurdiría tarde ou cedo no camiño. Agora ben, non hai nada comprometido. Teño dous días de adianto que sacrificar. Hai un vapor que sae de Calcuta para Hong-Kong o 25 ao mediodía. Estamos a 22 e chegaremos a tempo a Calcuta.

A volta ao mundo en 80 días.

Non había nada que dicir ante unha resposta dada con tan completa seguridade.

-Irei a pé -dixo Phileas Fogg.
Picaporte, que entón se reunía co seu amo, fixo un ademán significativo ao considerar as súas magníficas babuchas. Por fortuna fora tamén de descuberta pola súa parte, e dubidando un pouco, dixo:
-Señor, paréceme que achei un medio de transporte.
- Cál?
- Un elefante! Un elefante que pertence a un indio que vive a cen pasos de aquí
-Imos ver o elefante -respondeu mister Fogg.

Julio Verne

Cinco minutos despois Phileas Fogg sir Francis Cromarty e Picaporte chegaban preto dunha choza adherida a unha formada por altas estacadas. Na choza había un indio, e nunha cerca un elefante. O indio introduciu a mister Fogg e os seus dous compañeiros na cerca.

Alí atopáronse en presenza dun animal medio domesticado, que o seu propietario domaba, non para o facer animal de carga, senón de pelexa. Con este fin comezara por modificar o carácter naturalmente apracible do elefante, procurando conducilo gradualmente a ese punto de furia chamado "muths" en lingua india, e isto manténdoo durante meses con azucre e manteiga.

A volta ao mundo en 80 días.

Afortunadamente para Fogg, o elefante en cuestión levaba pouco tempo dese réxime, e o "muths" non se declarara aínda.

Kiouni -así chamábase o animal- podía, como todos os seus conxéneres, facer durante moito tempo unha marcha rápida e, a falta doutra cabalgadura, Phileas Fogg resolveu utilizalo.

Pero os elefantes son caros na India, onde comezan a escasear. Os machos que conveñen para as loitas dos circos, son moi solicitados. Estes animais non se reproducen senón raras veces cando están domesticados, de tal sorte, que soamente poden obtelos cazándoos.

Julio Verne

Por iso están moi coidados; e cando mister Fogg preguntou ao indio se lle quería alugar o seu elefante, o indio negouse a iso inmediatamente.

Fogg insistiu e ofreceu un prezo excesivo polo animal, dez libras por hora. Denegación. Vinte libras? Denegación tamén. Corenta libras? Sempre a mesma denegación. Picaporte brincaba a cada poxa. Pero o indio non se deixaba tentar.

Era unha boa suma, non obstante. Supoñendo que o elefante botase quince horas ata Allahabad, eran seiscentas libras o que producía para o seu dono.

A volta ao mundo en 80 días.

Phileas Fogg, sen acalorarse, propuxo entón a compra do animal e ofreceulle mil libras.

O indio non quería vender. Talvez o pillo olfacteaba un bo negocio.

Sir Francis Cromarty levou a mister Fogg aparte e recomendoulle que reflexionase antes de excederse Phileas Fogg respondeu ao seu compañeiro que non tiña costume de obrar sen reflexión, que se trataba, en fin de contas, dunha aposta de vinte mil libras, que ese elefante lle era necesario, e que aínda pagándoo vinte veces máis do que valía, o posuiría.

Julio Verne

Mister Fogg achegouse de novo ao indio, os ollos acendidos pola cobiza deixaron ver que non se trataba para el senón dunha cuestión de prezo. Phileas Fogg ofreceu sucesivamente mil duascentas libras, despois mil cincocentas, axiña mil oitocentas, e por último dous mil. Picaporte tan colorado de ordinario, estaba pálido de emoción.

Ás dous mil libras o indio entregouse.

-Por as miñas babuchas --exclamou Picaporte-, a bo prezo hai quen pon a carne de elefante

Arranxado o negocio, xa non faltaba máis que guía, o cal foi máis doado. Un novo parsi, de rostro intelixente, ofreceu os seus servizos.

A volta ao mundo en 80 días.

Mister Fogg aceptou e prometeulle unha grosa remuneración, o cal non podía menos de contribuír a redobrar a súa intelixencia.

Sacaron e equiparon o elefante sen tardanza. O parsi coñecía perfectamente o oficio de "mahut". Cubriu cunha especie de manta os lombos do elefante e dispuxo por cada lado dúas especies de cestos bastante pouco confortables.

Phileas Fogg pagou o indio en billetes de banco, que extraeu do famoso saco. Despois, mister Fogg ofreceu a sir Francis Cromarty trasladalo á estación de Allahabad. O brigadier xeral aceptou. Un viaxeiro máis non podía fatigar o xigantesco elefan
te.

Julio Verne

Compraron víveres en Kholby. Sir Francis Cromarty tomou asento nun dos cestos, e Phileas Fogg noutro. Picaporte montou a carranchapernas sobre a manta entre o seu amo e o brigadier xeral. O parsi colocouse sobre o colo do elefante, e ás nove saían do pobo e penetraban polo camiño máis curto na frondosa selva desas palmeiras asiáticas chamadas plataneiros.