O ollo humano é como unha cámara escura moi sofisticada, a pupila do noso ollo fai a mesma función que o buratiño da cámara escura, permite o paso da luz ao interior do ollo, o iris é quen se encarga de facer que ese burato sexa máis grande ou máis pequeno en función da luz que reciba, a unha cantidade elevada de luz o iris reacciona pechando máis a pupila.
Os distintos músculos que ten cada ollo permiten “centrar” a atención nun determinado punto.
A córnea e o cristalino son “lentes” que “enfocan” os raios de luz no punto exacto da retina para unha visión correcta. Cando a cornea non ten unha curvatura axeitada se produce a miopía ou a hipermetropía, si o cristalino non é quen de “enfocar” nas distancias curtas, se produce a vista cansa ou presbicia.
O globo ocular fai a mesma función que a caixa na cámara escura, mentres que na parede da retina, provista de unhas células fotosensibles (conos e bastóns), se forman as imaxes, que son levadas ao cerebro polo nervio óptico. É o cerebro o que se encarga de “dar a volta” ás imaxes recibidas.
O ollo externo
Pechar