|
 |
|
A
banda deseñada é irmá do cine. Por
moitos motivos. O propio Fellini dicía que era o "cine dos
pobres", porque se podía facer practicamente o mesmo, pero
con menos recursos. Hai moitos códigos que comparten: os planos
e encadres, as secuencias, os silencios, as elipses, os personaxes, os
guións, ... Realmente para crear unha obra en banda deseñada
é preciso pensar como un director de cine, para controlar todos
os elementos a un tempo.
Na historia
de ambas artes houbo moitos cruzamentos, moitos encontros entre a BD e
o cine. E moitas obras en banda deseñada inspiraron os guións
de películas, nalgúns casos ata condicionar a estética
da película.
Por exemplo, SIN CITY ou
300, sendo obras fílmicas, manteñen as cores, os escenarios
e mesmo en ocasións o ritmo narrativo da banda deseñada,
conseguindo así unha especie de produto híbrido.
|
|
A BD e o
cine teñen unha historia parella dende os seus nacementos. Aló
polos anos sesenta do século XX a televisión colaborou á
súa unión. E así Supermán apareceu en series
televisivas nos Estados Unidos (antes incluso, no 1952).
Foi nos anos 90 cando realmente
asistimos a un boom da animación en televisión. Marvel Comics
lanzou unha serie adicada aos X-Men, e chegaron series de Spiderman, os
4 Fantásticos e Iron Man. No ano 2000 apareceu a primeira da serie
de películas X-Men, e despois Spiderman, Daredevil, Hulk, Elektra,
Os 4 Fantásticos, El Hombre de Acero.
Apareceron
outras adaptacións doutras editoriais, como La Máscara,
Hellboy, Sin City, 300, las tortugas Ninja, Men in Black.
Unha das obras de banda
deseñada máis universais, Astérix e Obélix,
foi levada en varias ocasións ao cine. O mesmo ocorre con Tintín,
Corto Maltés, e outras do panorama europeo.
Do universo xaponés
cabe destacar o anime de Hayao Miyazaki e o seu Studio Ghibli, con películas
como El viaje de Chihiro, Mi vecino Totoro, ou La princesa Mononoke, entre
moitas outras.
En España algunhas
obras consideradas de autor, polos seus guións coidados e de carácter
intimista, tamén deron o salto á gran pantalla. É
o caso de Ennrugas, de Paco, cunha fermosa visión do Alzheimer,
ou de Chico y Rita, na que o debuxante Mariscal traballou man a man co
director Fernando Trueba. Tamén cabe destacar as adaptacións
da obra de Ibáñez, Mortadelo y Filemón. En Galicia
Miguelanxo Prado creou De Profundis, unha obra que camiña entre
o cine, a pintura e a banda deseñada.
|
|