AS ZONAS DE CHAIRA
As
terras chás ou chairas son zonas planas que están situadas a maior ou
menor altitude. Polo xeral atópanse en terras do interior.
Podemos atopar estas
terras en:
- Meseta
de Lugo. Localízase no interior de Galicia; unha das
chairas máis extensas. A súa parte norte adoita chamarse a Terra Chá.
Millares, na Terra Chá.
- Depresións.
As depresións son terras chás que están por baixo do nivel do mar. No
interior salientan as de Monforte, Maceda, A Limia ou Sarria. Preto do
litoral atópase a gran depresión Tui-Padrón.
- Chairas
litorais. De menor altitude que as chairas do interior;
preto da costa, están as da Mariña Lucense ou a de Bergantiños.
A
vida nas chairas é máis doada que nas zonas montañosas porque o clima é
máis suave. A maioría dos seus habitantes adícanse á agricultura e á
gandaría; co gando vacún como máis común. Tamén se vive en aldeas e
vilas, así como en cidades como Lugo e Ourense. Como nas zonas de
montaña, o turismo rural tamén está en auxe nestes últimos anos.
AS
ZONAS DE COSTA
A costa galega é moi
recortada, con moitas praias, cabos, cantís, rías...
En Galicia, a zona de
costa é a máis poboada, con vilas e cidades que teñen un gran número de
habitantes como Vigo ou A Coruña.
Os
habitantes das zonas de costa están ligados a actividades relacionadas
co mar, como a pesca ou industrias relacionadas coa mesma.
O turismo é tamén moi
importante nas zonas costeiras, grazas ás nosas praias, illas, parques
naturais, beleza paisaxística, etc.
A Pobra do Caramiñal, nas rías baixas galegas.
AS
ZONAS DE MONTAÑA
O relevo de Galicia intégrase
no Macizo Galaico.
As serras do Macizo
Galaico conforman 3 grandes unidades de relevo:
- Serras
Setentrionais. As que están polo norte, con pouca
altitude, salienta a Serra do Xistral.
- Serras
Centrais. Dividen a Galicia en dúas metades de norte a
sur. Tamén son serras de pouca altitude como a Serra do Faro.
- Serras
Orientais e Sudorientais.
Son as máis altas de Galicia. Ó norte do Sil están os Ancares e o
Courel; ó sur atopamos a Serra de Queixa ou a Serra do Eixe cos picos
máis altos de Galicia. O monte máis alto é Pena Trevinca, con 2.124 m.
Mondoñedo, entre montañas.
As
zonas de montaña están pouco poboadas debido ó accidentado do relevo e
ó clima rigoroso. A xente vive en casas de campo ou aldeas e bota man
da agricultura, a gandaría ou a explotación forestal e mineira.
Algunhas vilas son centros de turismo rural.