3.- A muiñeira.

Os muíños foron centros de reunión xa que a xente de distintos pobos ía co froito da súa colleita alí. Mentres duraba a moenda, que se acostumaba a facer cara a noitiña, a xente conversaba, cantaba e trouleaba, feito ó que se lle deu nome de muiñadas. Se pensa que dos cánticos, músicas e bailes que os campesiños facían nos muíños xurdiu un dos ritmos máis coñecidos e representativo do folclore propio de Galicia, a muiñeira.

A muiñeira, aínda que con distintas variantes, soe ter un compás de 6/8 rápido e vivo, interpretada en festas e romarías soe ser bailada por homes e mulleres colocados fronte a fronte. Os intrumentos principais son a gaita e a pandeireta, aínda que cando non había estes instrumentos se empregaban cunchas, piñas, caldeiros ou incluso sachos golpeados con unha pedra.

Unha noite no muíño, unha noite non é nada
unha semaniña enteira, esa si que é muiñada
Deus cho pague churrusqueira
téñocho que agradecer
cando vou ao teu muíño
sempre me deixas moer BIS
Túa nai por me casar, teu pai por me dar o dote
armaron unha porfía, rompéronlle os pés ó pote.

.

Normal / Grosa Ver / Ocultar grosa