A festa do magosto

O magosto prepárase con certa antelación, deséxase unha tarde soleada, os grupos pónense de acordo para coñecer ó que aportará cadaquén fundamentalmente castañas e viño novo (aínda que nalgúns lugares complétano con: chourizos, churrasco,...).
Tamén esta celebración ten a súa hora, o Magosto tradicional enténdese como unha merenda-cea no mes de novembro nos días próximos ó día de defuntos ou polo San Martiño. Despois de xantar, a partir das tres coménzase a facer os preparativos. Iníciase a andaina camiño do monte, encontrándose con otras familias ou grupos de amigos, búscase o lugar axeitado (descampado, encrucillada, longa laxa de pedra, onde o lume non poida facer mal), todos van cantando e disfrutando do día de outono. Búscase pica, fentos secos, piñas ou palla para prender o lume.

Acéndese o lume, inicalmente produce moito fume, pero logo a larada aumentará de volume e todos se achegan enfeitizados polo seu embruxo. 
Picaremos as castañas para que despois non rebenten no lume.

 Cando o lume se apague por sí só, amorearemos as brasas, poñeremos unha parrilla e nela unha lata con buratos na que iremos colocando as castañas xa picadas. Darémoslle voltas cun pau longo de madeira ata que estén no seu punto, ben asadas pero non totalmente torradas.

Mentres isto se vai facendo , os demais participantes preparan o sitio onde comelas e fan cucuruchos con papel para poder levalas.A festa non sería tal sen contar con xogos populares, bailar, contar contos, cantar,...

É común emborrallarse a cara uns ós outros cos restos da fogata e saltala para que dea boa sorte.