LECER (Manuel Antonio, De catro a catro) tempo de descanso
16º poema do libro. Despois das intencións, o barco, a travesía, a contemplación, a soidade, o afogado, a garda, o peirao, o bar, a balada, o cartafol do vento, a canción, a estrela, a calma, a descuberta, vén agora o lecer.
O lecer é unha pausa da que non se dá saído
...GAIVOTAS que levan no peteiro a imaxe do paxaro que porta no bico unha carta
as cartas dos mariñeiros namorados aprovéitase para escribir as cartas de amor
...Vapores burgueses vapor: barco a vapor que deixa un ronsel de fume
que nos ofrecen o remborque do seu fume e pasa rápido; remborque: ronsel de fume que deixa o barco
...Pero as nosas velas encalmadas mais as velas do veleiro están en calma
espantan a bandazos personificación das velas
as horas como moscas non pasa o tempo
...Vigo está tan lonxe o único topónimo no libro, estamos lonxe da terra, da casa
que se desorientaron as cartas mariñas sensación de desorientación
......Unha pipa máis o fumar en pipa é propio do mariñeiro cando descansa
........................de vagar tempo lento
...deica ver a hora que dá o reloxo tempo que non pasa
...Entra unha fría de vento? un refacho de vento é o único suceso
.................................-Moi ben! ironía
...Enrolarase a pausa tempo detido
nas súas espirais
...E non sabemos
...(abonda xa de paréntesis) humorismo
engadirnos outra volta
a todo eso que se nos esqueceu.
Estatismo e quietude total.
Trazos da poética máis tradicional: |
Trazos máis vangardistas: |
Anxo González Guerra e Vitoria Ogando Valcárcel
Véxase agora o poema:
LECER ...GAVOTAS que levan no peteiro ...Vigo está tan lonxe ......Unha pipa máis ...Enrolarase a pausa |
Todos os poemas están perfectamente explicados por Manuel Castelao en Manoel-Antonio De catro a catro, Laiovento, 2010
